شاید همه هم اکنون می دانند که تمام مجموعه های ما از دوران کودکی می آیند. اما چند نفر می دانند چرا و در چه لحظه دقیق تمام این پیچیدگی ها در ذهن کودک به تعویق می افتد. در همین حال، برای حل این مسئله بسیار مهم است تا در آینده برای فرزند خود مشکلات ایجاد نکنند.
و در حقیقت، در هشتاد مورد از صد، این همه از بهترین انگیزه ها خارج می شود، از تمایل به انجام همه چیز به عنوان ضروری و آموزش "حق" شخص. یکی از راه های حل و فصل بسیاری از مجتمع ها در روان کودک، استفاده از حس گناه است.
پیشنهاد ناخودآگاه
پدر و مادر ناخودآگاه با احساس گناه الهام می یابند، والدین از چنین عباراتی در زندگی روزمره استفاده می کنند: "من به چنین پسر بدی نیاز ندارم"، "من همه چیز را برای تو و شما ..."، "چشم من به تو نگاه نمی کند"، " برای شما تنها مشکلات "،" چگونه شما خسته من "و مانند آن.
تصور می شود که کودک با شنیدن این نافرمانی احساس گناه می کند تا انتظارات والدین را توجیه ننماید یا چیزی اشتباه انجام دهد و او تمایل به بهبود، تبدیل شدن به یک پسر خوب یا یک دختر داشته باشد. به نظر می رسد، چه چیزی با آن اشتباه است؟ نکته بد این است که در این راستا دستورالعمل بسیار سخت "زندگی نمی کند" اجرا می شود.
فرزند خود را به عنوان مانعی برای زندگی پدر و مادر خود، به عنوان بدهکار ابدی خود، به دلیل زندگی آنها، مراقبت و مراقبت از خود را درک می کنند. و به عنوان یک بدهکار او مجبور است "پرداخت صورتحساب"، تبدیل شدن به آنچه که پدر و مادر او می خواهند او باشد. نیازی به گفتن نیست که چنین بدهی هایی به عنوان "هدیه زندگی" نمی تواند پرداخت شود، و بازی کردن در این وضعیت غیر قابل حل برای کودک می تواند بی پایان باشد.
یک "کوچک" تقلب
قبل از استفاده از این تکنیک، فکر کنید:
این یک نوع فریب روحی است. بنابراین، مسئولیت مشکلات خود را به شانه های کودکان تغییر دهید. به نظر می رسد که او به شما می گوید: "اینجا شما متولد شدید، و من بلافاصله مشکلات بسیاری داشتم." و از اینجا "من از تو خسته شده ام، به تو نیازی ندارم، من از تو خسته شده ام، نمی دانستم که شما خیلی بد است، و غیره".
اما پس از آن که کودک در تصمیم گیری درباره تولد، هیچ مشارکتی را قبول نکرد. برای ایجاد یک پسوند - این کاملا انتخاب شماست و مسئولیت این مرحله به طور کامل با شماست.
بنابراین منتظر قدردانی از بار است که شما خودتان را متهم کرده اید و از سرنوشت فرزند شما شکیبایی می کنید و نه به خاطر تصور ایده آل ایده آل که در تصور شما شکل گرفته است.
خطر دیگر این نگرش این است که کودک به علت عدم بلوغ آگاهی می تواند به این نتیجه برسد که بهتر است اگر آن را درک نکرد.
سپس مادر من وقت دارد که تلویزیون تماشا کند، یک کتاب بخواند، به راحتی بخوابد. تنها راه حل در این وضعیت، خودکشی است، اما برای کودک غیر ممکن است.
بنابراین، او شروع به اجرای برنامه خود نابودی توسط بیماری های مکرر، تروما، و پس از رشد - مانند روش های خودارزشی به عنوان اعتیاد به مواد مخدر و یا الکل. پس از همه، فرزند ارزش زندگی خود را تا حدی که منبع شادی و خوشبختی برای دیگران است، درک می کند.
و، در نهایت، چنین نصب و راه اندازی می تواند مرد کوچک تمام راه های خود را تحقق نزدیک است. او تلاش می کند تا "بدهی" را به والدینش، در همه جهات به خواسته ها و خواسته های خود، بازگرداند. اما دیدگاه والدین در مورد توانایی ها و فرصت های کودکان به طور کامل با واقعیت های واقعی سازگار نیست.
کارل گوستوف یونگ یک بار نوشت: "کودکان برای رسیدن به آنچه که والدینشان به آن دست یافتند، هدایت می شوند، آنها از طریق جاه طلبی هایی که والدین نمی توانند تحقق بخشند، اجباری هستند. چنین روش هایی هیولاهای آموزشی را ایجاد می کنند. "
و کودک، انتخاب والدین، پس از آن در یک وضعیت بن بست قرار دارد. تمام عمر من به مادر و پدرم بازمیگردد، او چیزی در زندگی ندیده است و بعد از همه، از پدر و مادرش ناراحتی را برای ناتوانی در حل مشکلاتش و مسئولیت زندگی و زندگی عزیزانش میگیرد.
برای همه
منشا مجتمع ها. اغلب، کودکان که احساس گناه در مورد واقعیت وجود خود را نسبت به والدین احساس می کنند، به آزادی می روند، به شدت سقوط می کنند. طبق مشاهدات روانشناسان کودکان، 90 درصد از نوجوانان دشوار، فرزندان غیر مجاز هستند که احساس گناه ناخودآگاه نسبت به والدین خود دارند.
و تنها در چند مورد ممکن است در مورد پاتولوژی مادرزادی روان صحبت شود. آنها به طور ناخودآگاه تلاش می کنند تا به "مجازات" برسند.
شناخته شده است که مجازات احساس گناه را کاهش می دهد و چنین کودکان سعی می کنند تنش ناخودآگاه درونی را بیاموزند، ناخودآگاه لحظات را انتخاب می کنند، زمانی که می توان احساس گناه برای چیزی بنیادی، قابل فهم و مشخص.
پنجره را شکستید - شما مجازات می شوید - شما سرقت شده، مجازات شده اید. همه روشن است شما متولد شدید - والدین خسته اند (انرژی زیادی، پول و غیره سرمایه گذاری می کنند) - شما باید سرزنش کنید. این دگردیسی همیشه در شانه و بزرگسالان نیست، روان کودک با این و آن را کاملا غیر ممکن است درک کند.
پیامدهای غم انگیز
یک نمونه زنده از مجموعه ای از زندگی نابود گناه داستان داستان بازیگر هالیوودی جنیفر آنیستون است. شکست مداوم در زندگی شخصی او او را از "معروف" به "بدنام" تبدیل کرد. دقیقا به این دلیل که او دوست ندارد در دوران کودکی خود صحبت کند، می توانید با رابطه او با مادر خود توجه کنید.
پدر و مادرش وقتی 9 ساله طلاق گرفتند پدر پدرش ازدواج کرد، مادرش تنها بود. به خاطر موفقیت در زمینه های حرفه ای و یا "جبهه شخصی"، زن اجازه نداد دخترش تلویزیون تماشا کند، زیرا ... "من متوجه شدم این به نظر احمقانه است؛ زیرا پدرم در آن زمان در سریال" روزهای زندگی ما "بازی کرد. - آنیستون گفت: "شما باور نخواهید کرد، تا زمانی که من دوازده ساله بودم مجاز به رفتن به فیلم نبودم."
به احتمال زیاد، در چشم مادر، دختر باعث دلایل عقب افتادگی و یادآوری مزمن همسر سابقش شد: مادر این دختر را به شدت زشت نگاه کرد و همیشه با صدای بلند در مورد آن خندید.
حتی موفقیت شگفت انگیز جنیفر در مجموعه تلویزیونی "دوستان" که او را بت پرستان برای بسیاری از دختران ساخته بود، اعتماد به نفس نداشت. "من یک رابطه عجیب و غریب، حتی با یک آینه خانه - دوست داشتنی - نفرت انگیز. بعضی روزها من بیشتر از دیگران دوست دارم
12 سال است که بازیگر زن ارتباط برقرار نکرده و حتی با تلفن مادرش صحبت نکرده است - ظاهرا به این ترتیب او سعی کرد همه چیز را که از دوران کودکی الهام گرفته بود فراموش کند.
دستورالعمل "زندگی نمی کنند" در ذهن به دو صورت متوجه می شود. در یک مورد، کودک می کند نصب "زندگی خود را زندگی نمی کنند، اما زندگی من زندگی می کنند". از سوی دیگر، "زندگی تو راه من است." در اولین نوع، به عنوان یک بزرگسال، فرد شروع به در نظر گرفتن خود بی ارزش، ناتوان از هر چیزی. او باید دائما ثابت کند که چیزی ارزش دارد، چیزی بدین معنی است که او ارزش عشق و احترام است.
پس از پیدا کردن کافی "شواهد" از اهمیت آن بدون دریافت عشق و شناخت، به افسردگی عمیق می پیوندد، از الکل، اعتیاد به مواد مخدر دلسوزی می کند، مشکل خودکشی را حل می کند. همان سناریو همچنین اطفال اطمینان می دهد که با زندگی والدین خود درگیر شده اند و باعث مراقبت و مشکلات آنها شده است.
پس مراقب باشید، والدین عزیز. و به یاد داشته باشید، اصلی ترین شرارت برای یک کودک فقدان گرمای واقعی و محبت است. بیایید یاد بگیریم فرزندانمان را دوست داشته باشیم، زیرا آنها فرزندان ما هستند!
passion.ru