آنها به طور ناخواسته این مدل را تکرار می کنند. اما حتی بدتر از آن، زمانی که آنها می خواهند اشتباهات قدیمی را در رابطه جدید اصلاح کنند.
از زندگی چه می خواهید؟ این سوال والدین ابدی است. پدر و مادر شکایت دارند که فرزندانشان نمی خواهند یاد بگیرند. پدر و مادر این سوال را با پایداری ماندگار تکرار می کنند و نمی خواهند بدانند که فرزندان نمی خواهند در همه چیز یاد بگیرند. استعداد والدین دقیقا در این واقعیت ظاهر می شود که کودک نیاز به یادگیری دارد.
والدین، نگران عدم تمایل کودک برای یادگیری، بسیار فعالانه در روند تدریس فرزند خود مشارکت دارند. ما می توانیم بگوییم که والدین چنین تقریبا محل فرزند خود را در کنار میز می برند. برای او همه وظایف را انجام دهید، کوله پشتی را کنترل و بسته کنید. آیا والدین چنین "دیوانه" هرگز متوقف شده و نیاز به یادگیری را برای کودک توضیح می دهند؟
هر والدین اطمینان دارد که یک آموزش خوب و آموزش موفق، فرزندان خود را با یک آینده شگفت انگیز فراهم خواهد کرد. والدین، البته، درست هستند. اما یک سکه برای سکه وجود دارد. آموزش فشرده، ترس از تبدیل شدن به یک بازنده و انتقاد از سوی والدین یا کسب عنوان "افتخاری" "گیاه شناس" می تواند سال های مدرسه را به جهنم واقعی تبدیل کند. غیر ممکن است هر روز از "زیر چوب" یاد بگیریم، در یک شرایط استرس زا همیشه نمیتوانیم یاد بگیریم.
در ابتدا، کودک سعی خواهد کرد تا در اسرع وقت تحصیل خود را تمام کند و پس از آن تمام عمر خود را از مکتب، والدین و معلمی که او را مجبور به تحصیل کرده است متنفر خواهد کرد. به نظر می رسد که می تواند به طور کامل با نتایج نیروهای متضاد دست یابد. متوجه نشدم که اکثر کودکان حتی پس از تحصیل در یک مدرسه موسیقی حتی به پیانو هم نمیرسند.
امروزه آموزش مدرن پیچیده و دشوار است. این "شدت" را می توان با بالا بردن نمونه کارها دانش آموزان احساس می شود. به این امر جاه طلبی های نامطمئن والدین، مطالبات بیش از حد معلمان و غیره اضافه کنید. کودک با انجام یک کار غیر واقع بینانه مواجه است - برای اجرای طرح های غیرقابل اجرا والدین. در عین حال، والدین حتی برای لحظه ای فکر نمی کنند که میلشان بتواند از توانایی های فرزندانشان فراتر رود. گاهی اوقات والدین هنگامی که "لذت" را برای تماشای فرزند خود، که مدتی را از کنترل والدین خود دور می کنند، وحشت می کنند، وحشت زده می شوند.
اکثر والدین متقاعد شده اند که فرزندشان به سادگی تنبلی است و فقط می خواهد از وظایفشان جدا شود. البته چنین اعتقادی توجیه شده است. با این حال، همه کودکان به طور یکسان فکر نمی کنند، در واقع بسیاری از آنها آماده یادگیری هستند. آنها می توانند هر دو کسب و کار و اوقات فراغت را انجام دهند، هوشمندانه آنها را ترکیب می کنند. بچه ها نیز از یک آینده موفق آرزومندند. آنها قادر به مطالعه خوب و وجدان در کسب و کار هستند. در چنین مواردی، کودک باید یاد بگیرد که توضیح دهد، و تنها برای خوشحالی باقی می ماند. چگونه می توانیم این را بدست آوریم؟
اول از همه، والدین خود باید بدانند که همه چیز و همیشه نمی تواند کنترل شود و نه همه چیز تحت نظارت قرار می گیرد. اگر پدر و مادر بتوانند درک کنند که پیروزی، محاسبات و شکست کودکان، تنها موفقیت و اشتباهات آنها نیست، بلکه کودکان نیز هستند. آنها می توانند این را به فرزندان خود توضیح دهند. ضروری است که به کودک آزادی داده شود و خود را سازماندهی کند. یک کودک پاسخ بسیار سریعتر می دهد وقتی که به او برخی از خودمختاری داده می شود، زمانی که او مشغول پرونده ای است که توسط وی برگزار می شود و نتیجه مثبت فقط به این معنی است که او چگونه می تواند اعمال و زمان خود را توزیع کند.
به نظر می رسد که والدین نباید به شدت با این سوال مواجه شوند که چگونه باید به کودک توضیح داده شود؟ اغلب چنین نگرانی مهیج برای فرزندشان در مادرانی که کار نمی کنند و تنها با مشکلات فرزندشان زندگی می کنند، ایجاد می شود. با داشتن وقت زیادی، مادرم شروع به کمک به فرزندش می کند. او یک دسته از معلمان استخدام می کند، کودک را در همه ی بخش ها و گروه ها می نویسد. از چنین زندگی شدید، کودک حتی ضعیف تر و بی توجه تر می شود، و در پاسخ، مادرش کنترل خود را شروع می کند. در عوض، مادر باید راه های ساده ای برای کنترل خود کودک را آموزش دهد. کودکان نادان و مهارکننده به دلیل اینکه والدین همه چیز را برای آنها تصمیم می گیرند و به جای آنها انجام می دهند، تبدیل می شوند. سرپرست آنها هیچ محدودیتی ندارد. حتی قبل از مدرسه، والدین به کودک اجازه نمی دهند که خودشان را بیان کنند و کار خود را انجام دهند و با ورود به مدرسه مشکل فقط بدتر می شود.
اقدامات والدین آنها با عذر خواهی از جمله: "کودک نمیتواند همان کار را بکند". "والدینی که نمی خواهند متوجه شوند که منبع همه مشکلات در کودک نیست بلکه در آنها است. مدرسه در حال رشد است و با او کنترل و تقاضای بزرگان تشدید می شود. ابتدا کودکتان متقاعد شد، سپس ترسید که در خانه های انتقامجوی آینده، سپس به مجازات ها برود و همه چیز را برای او انجام دهد. به عنوان نتیجه، کودک به طور کلی متوقف می شود یاد بگیرند. تمایل والدین و تمایل کودک برای یادگیری را از بین می برد.
وظیفه والدین این است که کودک و وضعیت او را درک کند، چرا او در برابر تحصیل مقاومت می کند. کودک را در محل کودک بگذارید و سپس تصور کنید که کسی به طور مداوم شما را نظارت می کند و بررسی می کند که آیا شما خوردید، لازم است، خانه را ترک کنید، صورتحساب را پرداخت کنید، با دوست دختر توضیح دهید، اسناد و غیره را فراموش نکنید. .؟ همه اینها با شما لحظه ای اتفاق می افتد، اما دائما در حال رخ دادن است. من تعجب می کنم که چقدر طول خواهد کشید تا قبل از اینکه شما در برابر چنین سرپرستی شورش کنید و از سرپرست متنفر باشید؟ !! همه این همان کودک در برابر والدین احساس می کند. در حال حاضر تصور کنید که چقدر تلاش می کند که کودکتان مقاومت کند، حتی در غیر فعال ترین. بله، انرژی زیادی برای این کار صرف می شود. در نتیجه، کودک تضعیف و انگیزه یادگیری را از دست می دهد.
چه باید بکنم؟ شما نمی توانید کودک را کاملا کنترل کنید؟ علاوه بر این، دادن آزادی کامل کودک مدرن، تصمیم نادرست ترین بخش والدین است. والدین نیاز به انتخاب نمرات عالی در مدرسه یا تشکیل آن در کیفیت سازمان خود، کنترل خودکامه و خودمختاری دارند. والدین باید در کودکی طعم پیروزی و موفقیت را تشکیل دهند. وظیفه سنگین، اما هیچ کس وعده داده است که پدر و مادر زندگی ساده و آسان است.