جیمز مارسترز، که زندگی نامه او در 20 اوت 1962 آغاز شد، در شهر گرین ویل، کالیفرنیا متولد شد. سپس جیمز همراه با مادر، پدر، برادر و خواهرش به شهر مدوزو نقل مکان کرد. دوران کودکی این پسر را گذراند. مارسترهای کوچک خیلی خجالتی و ترسو بودند. فقط در مرحله تئاتر به طور کامل نشان داده شد. و در تئاتر، جیمز از دوران کودکی بازی کرد. اولین تولید، که در آن جیمز شرکت کرد، داستان پری از وینی پیف بود. او آنجا نقش الی الا را بازی کرد. پس از آن، مارستر تصمیم گرفت که او یک بازیگر و تنها یک بازیگر باشد. بیوگرافی او می گوید که جیمز طی سالهای تحصیلش در بسیاری از تولیدات شرکت کرده است. به هر حال، در مرحله ای بود که این مرد اولین دختر را بوسید. این در سن چهارده سالگی اتفاق افتاد. پس از فارغ التحصیلی، جیمز تصمیم به ادامه تحصیل در کنسرواتوار اقیانوس آرام اقدام کرد. بیوگرافی او می گوید که او از سال 1980 تا 1982 تحصیل کرده است. جیمز معتقد است که در این زمان بود که او به همه چیز آموزش داده شد که لازم بود بدانیم که برای تبدیل شدن به یک بازیگر خوب. او بارها از معلمانش با تمام قلبش تشکر کرد که قادر به سرمایه گذاری در او بسیار ضروری بود و مهمتر از همه، آنها با توجه به سیستم استانیسلاوکی آموزش داده شدند. این سیستم به این معنی است که فرد به طور کامل با نقش مواجه می شود. او احساس شخصیت خود را می کند، فکر می کند مانند او می کند و مانند او عمل می کند در یک بازی در تئاتر و یا در مجموعه.
پس از فارغ التحصیلی از سالن کنسرت، جیمز به نیویورک سفر می کند و تحصیلات خود را در کنسرواتوار معتبر جولیارد ادامه می دهد. اما، او حتی دو سال در آنجا ایستاده است. همانطور که جیمز خودش گفت، آنها نظریه های بازیگری را تدریس می کردند، اما عملا مجاز به تمرین، آزمایش و غیره نبودند. و دقیقا همان چیزی بود که جیمز نیاز داشت. علاوه بر این، او نه تنها توسط معلمان بلکه توسط خود ساختمان نیز تحت فشار قرار گرفت. در طبقه آخر، ویولاهای Stradivarius را که نیاز به دمای خاص و آب و هوا داشتند نجات دادند. از این رو، ساختمان بوی خاصی داشت. این، با توجه به جیمز، بوی درد بود.
بنابراین، این مرد تحصیلات خود را کاهش داد، شروع به تلاش برای زندگی کرد. برای مدتی او زندگی می کرد دور از بهترین منطقه نیویورک - کوئینز، جایی که او بخشی از زمان به عنوان یک پیشخدمت کار می کرد، و سپس به عنوان یک مدیر در یک رستوران. در آن زمان بود که او پوست خود را در برابر ابرو چپ خود - یکی از ویژگی های متمایز ظاهر اسپایک دریافت کرد. یک شب، هنگامی که این مرد از کار بازگشت، او توسط اراذل و اوباش مورد حمله قرار گرفت. در آن زمان جیمز دوست داشت نوشیدنی بود و تا زمانی که به شیکاگو منتقل نشد، در بهترین حالت زندگی نبود. او درک کرد که او به تئاتر نیاز دارد، در غیر این صورت او به پایین می رود. آنجا بود که مارستر با افرادی که می خواست در صحنه آزمایش کنند، ملاقات کرد. آنها گروه خود را ایجاد کردند و نقش اول جیمز به نقش فردیناندو از "طوفان" شکسپیر تبدیل شد. شایان ذکر است که تئاتر واقعا تجربی بود، زیرا در یک صحنه، جیمز به صورت ناخودآگاه، به سوی چرخ متصل شده بود، همانطور که آن را نماد مرد ایده آل داوینچی دانست. آنجا بود که او همسرش لیانا دیویدسون را دید. جیمز او را بسیار دوست داشت، مانند پسر سالیوان. و برای مدت طولانی متوجه نشدم که او او را خیانت کرده است. همانطور که جیمز گفت، او همیشه اعتقاد داشت که روابط را نمی توان بر روی یک جنس ساخته، حمایت، وفاداری و درک متقابل باید وجود داشته باشد. بنابراین، به زودی پس از تولد سالیوان، همسرش را طلاق داد. اما، با این وجود، من در مورد پسرم فراموش نکردم. برعکس، برای او جیمز به لس آنجلس رفت. پولی که در تئاتر به دست آورده بود برای کمک به خانواده کافی نبود. بنابراین، جیمز تصمیم گرفت که سعی کند به فروش برسد، گرچه علیه اصول زندگی اش بود. این همان چی است که او در مجموعه "بوف" قرار دارد. همانطور که همه ما می دانیم، Spike مجبور به تبدیل شدن به یک تبه کار برای یک فصل شد، و تبدیل به یک قهرمان برای تمام سری. جیمز با خوشحالی از تیراندازی یاد می کند. او می گوید که همیشه یک خانواده بوده اند. و خانواده، این مهم ترین چیز در زندگی است، هر چه آن است، آن خانواده شما باقی می ماند. و اگر خانواده خود را رد کنید، خود را از دست می دهید.
به طور کلی، جیمز یک مرد بسیار عاقل است. او بسیار خواندن، علاقه به هنر و هرگز خود را بالاتر از دیگران قرار نمی دهد. او همچنین دوست ندارد که با کسانی که با او هستند صحبت کند. به خصوص زنان. او مانند اسپایک خود یک نجیب واقعی انگلیسی است، حتی اگر یک آمریکایی خالص است. و با این حال، او بسیار متعهد و دوست داشتنی است. شاید همین دلیل است که پس از طلاق از همسرش، جیمز برای مدت طولانی با تراژدی روح روبرو شد، با هیچکس ملاقات نکرد و یا رمانهایش طولانی نبود. اما، در پایان، در یکی از کنسرت های گروهش "روح ربات" جیمز پاتریشیا را ملاقات کرد. دختر فن او بود و پس از یک رمان چهار ساله، در 14 ژانویه امسال همسرش شد. در حال حاضر جیمز واقعا خوشحال است. گاهی اوقات او از بین می رود، و دوباره در گروه "شبح ربات"، در حال حاضر با پسرش بازی می کند، زیرا در ماه مه، این مرد پانزده ساله بود. همچنین جیمز چندین کتاب از جیم بچر را در مورد ماجراهای کارگردان جادوگری-کارآگاه هری درزن صدا کرد.
جیمز مریستر هرگز به شناخت جهان تمایل نداشت. شاید به همین دلیل من آن را دریافت کردم. پس از پایان "بوفی" هشت سال گذشت، اما او نیز به یاد می آورد و دوست داشت. آنها برای شخصیت، احساسی، طنز، و همچنین برای اشراف و حکمت هم دوست هستند. جیمز - این فردی است که باید یاد بگیرد که یک مرد واقعی باشد.