ویزا، آداب و رسومات و سایر شرایط
شوهرم و من تصمیم گرفتیم تعطیلات را در لیتوانی صرف کنیم، صرفه جویی در پرواز و خدمات آژانس. در اینترنت یک آپارتمان در ویلیاما و یک هتل در Trakai (این یک شهر کوچک و مجلل در نزدیکی ویلیام، در منطقه دریاچه) است. ویزا در کنسولگری لیتوانی آسان بود: آنها مدارک را جمع آوری کردند، نامه ای از هتل تایید رزرو را ارائه کردند و صادقانه اعلام کردند که هدف سفر این بود که خستگی گردشگری را برآورده کند.
از کیف به ویلنس از طریق بلاروس 740 کیلومتر، چیزهای بی اهمیت، اگر نه برای دو مرز. اما در مورد بلاروس تردید وجود داشت. این کوتاه ترین راه است: از طریق لهستان 400 کیلومتر طول می کشد، علاوه بر این، از طریق لهستان ما ادعا کرد که آن را به طور مداوم خاموش در مرز لهستان برای شش ساعت است. در 30 درجه حرارت؟ با پسر سه سالهام؟ این خنده دار نیست در همان زمان، بلاروس یک کشور مرموز است، دوچرخه از آن صحبت می کند، مثل مثلث برمودا.
به طور کلی، مرزها خیلی ترسناک نبودند: ما هرگز بیش از دو ساعت در مسیر بازگشت به جلو و عقب افتادیم. خوشبختانه، شوهرم حدس زد که یک پخش کننده کامپکت با صفحه ای که وانا کارتون ها را تماشا می کرد، در حالی که ما اسناد را ارائه می دادیم و تنه را نشان دادیم. به طور کلی، یک مزیت مهم از ماشین - تنه، که در آن شما می توانید همه چیز را بکشید: از گلدان به شمع اسباب بازی های مورد علاقه.
جاده های بلاروس بی عیب و نقص هستند، نشانه ها، اگر چه "Kalhoz من. الکساندرا نوشاکاوا ". هرچه بیشتر به نظر میرسید بیشتر شادی میکنید و دستور زبان فوق العاده است، و نام به مزرعه جمعی داده شد، و نه اشاره به این واقعیت است که مزارع جمعی در این سیاره زنده مانده اند، ظاهرا، تنها در اینجا.
مثل اینکه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دیروز رخ داد. با وجود اشاره گرها، زمانی که صبح به پایتخت بلاروس صعود کردیم، ما توانستیم گم شویم. من ناوبر بودم و بر روی نقشه همه همگرا بودند: در اینجا به میدان رفتیم، و پس از آن ما باید به سمت راست برگردیم، باید اشاره گر به ویولن و یا حداقل به گودنو باشد. هرچقدر که ممکن است چرخش های بسیاری وجود دارد، اما هیچ نشانه ای برای غدنی وجود ندارد! شوهر به طرز عجیبی بیان کرد که او در مورد توانایی های ناوبری من فکر می کند. ما در اطراف دایره کامل در محور سوار کردیم، و در سردرگمی نادیده گرفته شد. و سپس معلوم شد که نوبت به دلیل شوهرش از دست رفته بود. در آن لحظه بود که سرش را به سمت چپ چرخاند و گفت: "آه، چند جرثقیل! وانا، نگاه کن! »پسر بچه من طرفدار ماشین های سنگین است، مخصوصا در ساخت و ساز، و در حالی که ما گله« زرافه ها »را در حومه مینسک بررسی کردیم، لازم بود که نوبت لازم را نادیده بگیریم. پس از برخورد با این وضعیت، ما با صدایی بلند گشودیم و در نهایت، در صورت لزوم، تبدیل کردیم.
برج Gediminas
آپارتمان ما در ویلنیوس درست در شهر قدیمی بود - همانطور که در وب سایت آپارتمانهای آلگین خوزه نوشته شده است. وانیا بلافاصله شروع به ساختن استاد کرد - یک مزیت در یک مجتمع مسکونی دو اتاق، طرح غیر معمول (از طریق حمام شما می توانید به آشپزخانه بروید، از آنجا - به اتاق نشیمن، اتاق خواب و دوباره به حمام)، گوشه های بسیاری وجود دارد که کنجکاو برای کشف شهر قدیمی جالب بود - بنابراین من در اولین همان شب، رفت، از طریق خیابان های باریک سرگردان.
بیشتر از همه من و فرزندم وانا را دوست داشتم:
الف) دیوار یک کافه در خیابان Pilies، مجهز (با کلمه دیگری که پیدا نخواهید کرد) با قوطی های چینی بزرگ و فنجان؛
ب) برج Gediminas، که یک دیدگاه توریستی را ارائه می دهد (اما اصلی ترین چیز، البته طرح شهر قدیمی در طبقه اول برج است که، افسوس، نمی تواند با دستانش لمس شود، که ما توسط عمه وزیر بسیار متهم می شویم)؛
الف) تمرین رژه نظامی به افتخار 1000 ساله لیتوانی (بازی بر روی لوله و خارج از مرحله - احساس می کند که لیتوانی ها تمرین را دوست ندارند)؛
د) پل در سراسر رودخانه Vilenka با قفل انواع مختلف ثابت شده در نرده (آنها توسط عشق ابدی آویزان)؛
الف) تصاویر روی دیوار خانه ها در ناحیه بوهمیان اشوپسیس.
Užupis اعلام کرد سهم جمهوری خود، پرچم، رئیس جمهور، وزیران، سفیران در 200 کشور جهان است.
اتفاقا یک قانون اساسی خوب است. بند 3: "هر کس حق دارد که بمیرد، اما این لازم نیست." آه بله: الف) بازار دهقانان در همان منطقه Užupis، که تنها در پنج شنبه ها کار می کند. نان خاکستری خانگی با میوه های خشک و آجیل، کیک عید پاک خنده دار به عنوان مادربزرگ. قورمه را بریزید و با کره بخورید. و گریه با خوشحالی با این حال پنیرها وجود داشت - و با قالب، و تیز و شیرین (که من وانا فرزند من با ارزش واقعی آن قدردانی شد).
خانه توسط دریاچه
چهار روز بعد، ما را ترک کرد ویلاینی را برای تراکی، یک شهر کوچک تفریحی 30 کیلومتری از پایتخت، در منطقه دریاچه ترک کرد. او در قلمرو خود می گوید که برای قلعه خود معروف است - بزرگترین در لیتوانی و "تنها جزیره". قلعه در وانیا بر روی کودک تاثیری نداشت. اما کلاس های زیادی وجود داشت. ما از اردک ها، ماهی ها و قوها غذا می خوریم. مراسم روزانه نیز شامل قدم زدن در امتداد خاکستری، کابینت با سینی های کیسه های کهربا و کتانی؛ تحسین قایق ها و قایق ها؛ یک سفر در دوچرخه های اجاره شده در اطراف شهر و اطراف آن (کودک وانا در صندلی کودک نشسته و جویدن توت فرنگی را که در طول مسیر پاره شده است، می جوشد). سپس ما وارد ماشین شدیم (که پسر به خواب رفته، خسته از برداشتهاست) و برگشت به هتل که بسیار دور از بیابان بود، هفت کیلومتری Trakai در دریاچه Margis.
Kaunas، به مدت 65 کیلومتر. البته، البته، آنها می توانند به کلایپده و پالاگا برسند - در لیتوانی همه چیز نزدیک است، جاده ها عالی هستند. در Kaunas، ون بسیار دوست داشت موزه شیاطین (مجموعه ای از ارقام شیاطین ساخته شده از چوب، سرامیک، شیشه، و غیره، اشغال سه طبقه). او هنوز "کمی شیاطین که شاخها را برداشتند، به یاد می آورد". در شب قبل از خروج از خانه، شوهر، ایستاده در بالکن هتل، از طریق دوربین دوچشمی نگاهی به یک خانه چوبی با اسکله، نزدیک به آن یک قایق داشت. او گفت: "احتمالا گران نیست که بخواهید چنین کلبه را خریداری کنید." و متوجه شدم که تعطیلات موفق بود. در تعطیلات در خارج از کشور با یک کودک، همه چیز کامل بود.