داستان های تلویزیونی درباره موارد خشونت فیزیکی در خانواده تقریبا هر روز در هوا مشاهده می شود. اما شما می گویید این نوع ظلم و ستم شایع نیست ... اعتصابات خانوادگی تنها بخش قابل ملاحظه ای از این کوه یخی می باشد. برای دیگران، دیگر شیوه های رفتار بی رحمانه ازدواج همسر متوجه نیستند که بسیاری از آنها، به خصوص کسانی که از آن می آیند، خشونت را مورد توجه قرار نمی دهند. خشونت روانی یک ضربه است که هیچ نشانه ای ندارد، این سکوت به جای کلمات، تحقیر به جای توجه. آیا ممکن است محاسبه کنیم که تعداد زنان و مردان امروز از اظهارات تحقیرآمیز شرکای خود، حملات تهاجمی، فریاد، دروغ گویی، نادیده گرفتن، تهدید عاطفی، رنج و عذاب رنج می برند؟ .. و اگر خشونت فیزیکی باز ما را خشمگین کند، متوجه می شویم که این مخالف روابط عادی است، پس روانی امروزه خشونت در بسیاری از خانواده های "عادی" یافت می شود. در عمل روان پریشی من اغلب در موقعیت هایی قرار می گیرم که مردم حتی نمی فهمند که آنها خشونت آمیز هستند، بنابراین عادت کرده است. اما چنین مدل رفتاری اغلب از دوران کودکی، از خانواده والدین جذب می شود ...
بله، بسیاری واقعا این سبک رفتار را به ارث می برند: ما یاد می گیریم روابط ما را با توجه به مدل های والدینمان که به نوبه خود از مدل های آنها آموخته ایم، یاد بگیریم. علاوه بر این، اگر یک کودک در دوران کودکی بدرفتاری شود، نیازهایش را به عنوان یک فرد نادیده می گیرد، به همین دلیل او می تواند انتخاب دیگری از ارتباط با خویشان را بسیار آسان کند، زیرا او به سادگی دیگران را نمی داند. اما همه اینها نه تحقیر، نه ظلم و نه عذاب وجدان که به شخص دیگری تحمیل می کنند. خشونت را نمی توان در دیگران و در خود تحمل کرد. برای شکستن چنین زنجیره ای از تداوم، وظیفه کار رواندرمانی است.
به طور کلی اعتقاد بر این است که قربانی خشونت در زن و شوهر همیشه یک زن است ... من در معرض خطر هستم شما را متعجب می کنم، اما در بسیاری از خانواده ها نیز راه دیگری وجود دارد. آیا این نادرست است - مضحک، سوء استفاده، توهین، بی توجهی به شریک جنسی زنان؟ البته، در موارد واضحتر از بدرفتاری فیزیکی، مردان غالب (از نظر جسمی قویتر)، و سپس در مورد خشونت روانی برخی از زنان نسبت به رابطه جنسی قوی تر تحت تاثیر قرار نمی گیرند. توجه داشته باشید موضوع خشونت روان زنان جدیدی نیست: به اندازه کافی یادآوری "داستان ماهیگیر و ماهی" ... آیا با تغییر نسل ها و ظهور همه مدل های جدید از یک زن و شوهر خشونت روزانه در خانواده کمتر می شود؟ تغییرات وجود دارد، اما، به نظر من، خیلی مهم نیست. در حقیقت، مردم همواره بین دو قطب روابط انسانی - عشق و قدرت متعادل - نزدیک به قطب قدرت، که در رابطه با خشونت بیشتر دیده می شود، نزدیک تر به قطب عشق است، بنابراین ما از آن آزادتریم. و متأسفانه، شریک و زوج های متاهل، که در آن خشونت روزمره به طور کامل وجود ندارد، امروز، ناگهان، یک استثناء است. خشونت اتفاق نمی افتد، اگر هر شریک در شخص دیگری ببیند، نه اموال او. برای اینکه واقعا وضعیت را تغییر دهیم، برای ما مهم است که همه اشکال روابط خشونت آمیز را که ما برای یکدیگر اعمال می کنیم، از جمله، بدون درک آن، مهم بدانیم. اما شاید موثرترین راه حل مشکل این است که با یک شریک بی رحمانه کنار بیایید؟ اگر ما در مورد ضرب و شتم یا افراطهای دیگر صحبت می کنیم، قطعا بله. این وضعیت هرگز توسط خودش تصحیح نمی شود، و گفت و گو در آن اغلب غیرممکن است. این شکاف واضح ترین راه برای توضیح آن است که دیگر چنین رابطه ای را دوست ندارد و قصد ندارد با آنها کنار بیاید. حتی اگر این گام آسان نیست - کودکان معمولی، شرایط مادی و غیره وجود دارد. از سوی دیگر، این شکاف ممکن است مسئله خشونت را حتی در یک زندگی بخصوصی حل نکند: به عنوان مثال، اگر زن به خاطر ضرب و شتم طلاق بگیرد، هیچ تضمینی وجود ندارد در روابط بعدی، همه چیز دوباره اتفاق نخواهد افتاد. از آنجایی که در هر رابطه، همیشه دو نفر شرکت می کنند، یعنی هر یک از شرکای آنها سهم خود را از مسئولیت به عهده دارند. و باید متوجه شد که در آینده از چنین مدل خشونت آمیز روابط آزاد خواهد شد. و البته، دریغ نکنید که از یک روانشناس یا رواندرمانی خانوادگی کمک بگیرید. صرف نظر از اینکه آیا می خواهید پراکنده یا آشتی کنید، فقط به شما کمک می کند تا زنده بمانید.