در نسبت درصد، تعداد کودکان با اختلالات روان شناختی مختلف به طور قابل توجهی افزایش یافته است. متخصصان دو مشکل اصلی را شناسایی می کنند که در ارتباط با آن افزایش تعداد کودکان دشوار است.
دلیل اول عوامل فاکتورهای پرناتال عبارتند از: شرایط محیطی نامطلوب، عادت های بد و بیماری های مزمن مادر در دوران بارداری، سطح پایین زندگی اجتماعی-اقتصادی زندگی، خستگی عاطفی شدید مادر در طول حاملگی کودک، تروما در حین زایمان.
دلیل دوم این است که تربیت می شود، این دلیل می تواند به صورت شرطی به دو نفر تقسیم شود. عدم توجه مناسب در روند آموزش در خانواده هایی که به خوبی کار می کنند، جایی که والدین خود را به طور کامل به مشاغل اختصاص می دهند و کودک بدون مشارکت عملی آنها توسعه می یابد. و گزینه دوم، هنگامی که کودک در خانواده ناکارآمد است، که والدین شیوه مناسب زندگی را هدایت می کنند و همچنین فرزندشان را آموزش نمی دهند.
صرف نظر از دلایل اینکه یک فرد کوچک دشوار می شود، ویژگی های مشترک آن مشخص می شود. به عنوان مثال، این کودکان با همسالان خود در رفتار و توسعه تفاوت دارند، به طور حتم، آنها تهاجمی، بیش فعالی، بسته و مضطرب هستند. آنها اغلب با معلمان، والدین، آموزگاران و همسالان درگیر می شوند. به علت گسل آنها، در فعالیت های علمی و آموزشی گروه های کودکان، چه در مدرسه و چه در مهد کودک، شکست خورده است. در نتیجه، خلق و خوی معلم، و سپس از پدر و مادر، بدتر می شود، اثر "گلوله برف" معلوم می شود، زمانی که منفی با هر دور جدید حوادث بیشتر و بیشتر تشدید می شود.
نقش والدین در آموزش و پرورش کودکان دشوار بسیار عالی است، اگر نه بگوییم که اصلی ترین چیز است. بنابراین بیایید فهمید که والدین فرزندان دشواری باید بدانند. اغلب کودکان با اصول اولیه یک کودک دشوار، با رویکرد مناسب برای آموزش و کمک به تعدادی از متخصصان (روان شناسی، روانشناسی کودک، معلمان و معلمان) تبدیل به اعضای عادی و جامع جامعه می شوند و ویژگی های خاصی از سیستم عصبی خود را به طور ماهرانه هدایت می کنند و برای مدرن مفید هستند. ، یک کشور به سرعت در حال توسعه است. مهمترین چیز در شکل گیری شخصیت یک کودک دشوار، یک رابطه گرم و درک در خانواده است، بین فرزند و والدین، بین هر دو والدین. در مواردی که چنین تماسی وجود نداشته باشد، خانواده در آستانه طلاق یا طلاق قرار دارد، این امر بر وضعیت فرزند تاثیر نمی گذارد. کودک حتی غیر قابل کنترلتر می شود و کافی نیست، که بر رفتار و روابط او در گروه تاثیر می گذارد.
بنابراین، چه چیز دیگری نیاز به دانستن والدین فرزندان دشوار دارید؟ اغلب والدین سعی می کنند همه ویژگی های فرزند خود را بر روی نخاع مغز متخصص اعمال کنند، اما این بیماری، مثل همه بیماری های انسانی دیگر، در یک مجموعه پیچیده شده و مصرف داروهای تجویز شده توسط دکتر، تنها بخش کوچکی از آنچه کودک باید به درستی توسعه دهد. در حال حاضر نیاز به ایجاد این رویکرد پیچیده وجود دارد که شامل این می شود که به عنوان والدین خود، پزشکان و معلمان، همراه با دانش و مهارت های خود، به یک فرد کوچک تبدیل می شود به یک عضو کامل از جامعه، قادر به دریافت آموزش با کیفیت و ایجاد این همان سلول کیفیتی است که جامعه به عنوان خانواده دارد.
اول از همه، والدین باید ارتباطات بین فردی با فرزندان خود برقرار کنند، بیشتر با آنها صحبت کنند، سوالاتی در مورد نگرانی ها و منافع خود بپرسند، نظرات خود را در مورد این موضوع بیان کنند، نمونه هایی از دوران کودکی خود را ارائه دهند، به آنها اجازه دهند که آنچه را که دارند، بدانند برخورد، با همه اتفاق می افتد و بسیاری از این مشکلات را برطرف می کنند. علاوه بر این، والدین باید به یک دیدگاه و سیاست در تربیت فرزند احترام بگذارند، تاج تمام خانواده را از درگیری های غیر ضروری که منجر به تنش در رابطه می شود را نجات دهد. اغلب بچه ها نمی دانند چگونه از شر احساسات منفی که آنها را پر می کنند خلاص شوند، نمی دانند، در همین حال آنها می توانند نه تنها توسط معلمان، بلکه والدین، با استفاده از تکنیک های بیان از طریق هنر (نقاشی، مدل سازی و غیره) کمک می کنند. به اعتقاد روانشناسان، در فرم بسیار درست، زمان لازم برای بستن یک تلویزیون و یک کامپیوتر را محدود می کند، راز این نیست که این دو "دوستان" به طور جدی بیش از روان بسیار ناپایدار کودکان را بیش از حد بارگذاری می کنند. بنابراین، به جای بالغ برای انجام کار خود و کودک برای ارسال یک رایانه، به این ترتیب از حضور او خلاص می شود، بهتر است یک دلیل مشترک برای این اهداف، انواع سنت های طولانی فراموش شده (این می تواند سفر مشترک به مغازه ها، فیلم ها، در پارک، تمیز کردن خانه). در صورت امکان، والدین باید به طور فعال در زندگی جمعی طبقه یا گروه فرزندشان شرکت کنند، پس آنها قادر به درک اینکه فرزندشان علاقه مند است و چه کسی زندگی می کند، مشکلات ارتباطی او با معلم و همکلاسی ها را ببیند و اقدامات لازم را برای از بین بردن آنها انجام دهد. والدین باید در اقدامات و اقداماتشان پیوسته باشند، زیرا آنها نمونه ای برای تقلید هستند.
یک بزرگسال که می خواهد صادقانه به یک کودک "دشوار" کمک کند باید همیشه آماده باشد تا به او کمک کند و به او گوش دهد، احترام و اعتمادش را به او بدهد، تمام عشق و محبت او را بدهد. اما او همچنین باید در ایجاد نظم و قوانین خواستار و نادان باشد.