هر کودک، صرف نظر از سن او، نیاز طبیعی به ایمنی فیزیکی و روانی دارد. خانواده باید شرایطی برای رفتار ایمن کودک ایجاد کنند. در یک خانواده بزرگ، اغلب چنین شرایطی ایجاد نمی شود و تربیت بچه ها با سطح بسیار پایین مشخص می شود.
آموزش در یک خانواده بزرگ
بعضی از خانواده های بزرگ کودکان را نادیده گرفته اند که مدت زیادی در خارج از منزل صرف می کنند. در نتیجه، مشکلات در درک متقابل بین بزرگسالان و فرزندان آنها وجود دارد.
در برخی از خانواده های بزرگ، مشکلات روانشناختی در روند پرورش کودکان بوجود می آیند. کمبود ارتباط وجود دارد، بزرگان نگرانی جوانان را نشان نمی دهند، احترام متقابل و بشریت نسبت به یکدیگر وجود ندارد.
تمرین نشان می دهد که اکثریت والدین دارای پنج یا بیشتر فرزند در مورد مسائل مربوط به تربیت کودکان به اندازه کافی آگاه و بی سواد نیستند.
مشکلات کودکان از خانواده های بزرگ، این است که آنها بیشتر محافظت شده و ناامن رشد می کنند، دارای عزت نفس کم ارزش هستند. کودکان بزرگسالان والدین خود را ترک می کنند و در اغلب موارد ارتباط با آنها را از دست می دهند.
بی مسئولیتی و غفلت والدین
این ویژگی های ذاتی پدر و مادر از خانواده های بزرگ منجر به این واقعیت می شود که کودکان، که اغلب به رحمت سرنوشت رها شده اند، بدون مراقبت باقی می مانند، تنها در خیابان راه می روند (والدین شرکتی را که در آن کودک قرار دارد کنترل نمی شود) کنترل می کند. با توجه به نگرش غفلت والدین به چنین شرایطی، در رفتار کودکان، مشکلی وجود دارد که می تواند به وسیله جراحات، موقعیت های پیش بینی نشده، حیله گری یا نوشیدن الکل همراه باشد.
بچه ها از خانواده های بزرگ در برخی موارد از والدین خود می ترسند، به دنبال روابط خارج از منزل می روند (فرار از منزل، به گروه هایی که کودکان ناتمام جمع می شوند و با ناهنجاری های مختلف رفتاری می روند). اما بزرگسالان باید به یاد داشته باشند که کودکان و خیابان مفاهیم ناسازگار هستند. پدر و مادر مسئولیت فرزندان خود را همیشه و همیشه در همه جا. به موضوع برنامه ریزی و ساختن یک خانواده، افزایش یک یا دو کودک، بیشتر، باید به طور جدی و به صورت متعادل رفتار شود.
پیامدهای کودک کمبود توجه توجه
در بسیاری از خانواده های بزرگ خانواده هایی که دارای خانواده های نامطلوب هستند، کودکان از سن کودکی رشد می کنند بدون توجه و مراقبت لازم. نیازهای کودکان تقریبا ملاقات می شود. اغلب کودکان بی مراقب و تغذیه نمی شوند، هر گونه بیماری تشخیص داده و با تاخیر درمان می شود. از این رو مشکلات کودکان با سلامت در زندگی بعد از آن.
اطفال در چنین خانواده ها کمبود گرایش احساسی و توجه را احساس می کنند. والدین به شکل مجازات می شوند و در بسیاری از موارد استفاده از تجاوز به بزرگسالان استفاده می شود که موجب بدرفتاری و نفرت در کودک می شود. کودک احساس ناخوشایندی، ضعف و بدی دارد. این احساسات او را برای مدت طولانی ترک نمی کند. یک کودک ناامن، مستعد ابتلا به ناراحتی، تبدیل به یک فرد مهاجم و متضاد می شود.
اغلب خانواده های بزرگ وجود دارند که در آن یکی از والدین یا هر دو از الکل استفاده می کنند. کودکاني كه در چنین فضایی رشد می كنند، اغلب از خشونت فیزیکی و عاطفی رنج می برند و یا شاهد چنین شرایطی می شوند. آنها به راحتی مجازات می کنند و دیگران را محکوم می کنند، نمی توانند با غم و اندوه و مشکلات دیگران همدردی کنند.
برای جلوگیری از مشکلات در پرورش کودکان، والدین نباید رابطه خود را با فرزند از موقعیت قدرت ایجاد کنند - اعتبار بزرگسالان را از بین می برد و در خانواده پایدار نیست.
برای جلوگیری از مشکلات کودکان خانواده های بزرگ، والدین باید احترام، صبر و شکیبایی برای احساسات و اعمال کودکان را نشان دهند، بیشتر وقت خود را با کودکان و خانواده ها صرف می کنند. وظیفه اصلی والدین این است که کودکان را آموزش دهیم و روابط خانوادگی را به نحوی ایجاد کنیم که بتواند رشد کامل فرد را تضمین کند. این راه برای ثبات کودک و ثبات خانواده است.
کودک مشکل، که در خانواده بزرگ رشد کرده است، نه تنها برای خانواده، بلکه برای کل جامعه نیز مشکل است.
امروزه مشکلات کودکان از یک خانواده بزرگ باید در سطح خانواده، مدرسه، دولت حل شود.